عبدلی، پیش از آنكه برای زنده یاد حسین عبدلی یك نام خانوادگی باشد، برای وی یك لقب است. لقبی كه درستی و اعتماد مردم را نسبت به وی نشان می‌دهد و مسلماً این لقب به آسانی به دست نیامده است.
همه شهر انار او را می‌شناختند، همه بزرگان، تجار و کشاورزان به دیدنش می‌رفتند و این نبود جز اعتماد و درستی وی. خواندن زندگی نامه مرحوم حسین عبدلی برای كسانی كه می‌خواهند به صنعت، تجارت و كشاورزی بپردازند الگوی مناسبی است. جا دارد از آقای حاج محمد عبدلی- فرزند ارشد ایشان- كه اطلاعات زیادی در اختیار ما گذاشتند تشكر كنیم.
زنده یاد عبدلی در سال ۱۳۲۴ هجری شمسی در روستای بهشت آباد از توابع شهرستان انار به دنیا آمد.
دوران کودکی را به تحصیل پرداخت و با اینکه مرحوم پدرش حاج حیدر عبدلی پیله ور بود، حسین عبدلی معتقد بود که باید مستقل باشد و در کنار تحصیل کارگری نیز میکرد.
در سن ۱۵ سالگی برای آقای امین که عمده مالک منطقه بود شروع به کار کردن کرد و آبیاری باغات امین را در آن سن به دست گرفت و پس از مدتی امین با مشاهده جدیت و درستی وی امورات فراوری پسته را به وی سپرد .
حسین عبدلی در سال ۱۳۴۲ با توصیه خانواده خود با حاجیه خانم زارع مبینی از خاندان زارع مبینی ازدواج کرد که حاصل این زندگی مشترک که بیش از نیم قرن به طول انجامید ۱۰ فرزند بود.
حسین عبدلی پس از ازدواج و تشکیل خانواده با با جدیت تمام و پشتکار و تلاش بی وقفه به کار کشاورزی پرداخت و با حفر چاه ها و احیا قنوات کار خود را توسعه بخشید.
این کشاورز و کار آفرین بزرگ از اولین کسانی بود که کشاورزان را تشویق به کاشت پسته میکرد و خود نیز زمین های فراوانی را زیر کاشت پسته برد و کارگران زیادی هم جذب وی شدند.
حاج حسین عبدلی در سال ۱۳۵۴ به پیشنهاد اقای امین به شهر انار عزیمت میکنند و در اولین اقدام خود ۲۰هزار قصب زمین را درختکاری و پسته کاری میکنند که در نوع خود بی‌نظیر میباشد و هم اکنون نیز از باغات نمونه شهرستان انار میباشد.
این مرد بزرگوار در طول حیات پربرکت خود، همیشه علاوه بر اینکه خود در تولید پسته فعال بود و زمین های زیادی را زیر کشت پسته برد و باغات فراوانی را در استان کرمان و یزد ايجاد نمود،پیوسته مشوق کسانی بود که به پسته کاری علاقه نشان می دادند، وی کسب و کار کشاورزی را از حلالترين و پاکیزه ترین روزی ها و کارها میدانست و هر کس از این بابت سوالی داشت وی را راهنمایی میکرد و حتی اگر لازم میشد به محل انتخابی افراد برای کاشت پسته میرفت و بدون کوچکترین چشم داشتی آنها را از نظر مناسب بودن زمین و بذر و کاشت راهنمایی میکرد.
با پیدایش پیوند پسته اکبری، حاج حسین عبدلی که به مرغوبیت این رقم پسته پی برده بود در به کار گیری این نوع پیوند پسته فعالیت زیادی را انجام داد و در استان کرمان و یزد باغات زیادی را زیر کشت این رقم پسته برد و در گسترش رقم پسته اکبری نقش به سزایی داشت و به کشاورزان زیادی پیوند اکبری را توصیه میکرد.
وی به کشاورزی بسیار علاقه داشت که این علاقه وی زبان زد خاص و عام بود، وی استادی اسطوره در زمینه شناخت ملک و آب کشاورزی و فردی نایاب در زراعت بود،بطوریکه تمام مراحل کشاورزی و پسته داری ائم از تعمیرات و رسیدگی به باغات،آب رسانی و… تنها با دستور و نظارت وی انجام میگرفت،وی عقیده داشت درخت یک موجود زنده همانند انسان است که نیاز به رسیدگی و مراقبت دارد و باید صاحب ملک بر روی ملک خود پا بگذارد و فعالیت کند تا خداوند رزق و روزی و برکت به صاحب آن عطا کند.
وی در ادامه کار، در سال ۱۳۶۹ برای اولین بار توسعه باغات و کشاورزی خود را به منطقه هرات و مروست در استان یزد رساند و توانست باغات زیادی را در این منطقه زیر کشت پسته ببرد و یکی از بزرگترین جنگل های مصنوعی خاورمیانه را در این منطقه احداث کند.توفیقات وی به قدری چشمگیر بود که به وی لقب پدر پسته استان یزد را دادند.وی در این منطقه باغاتی را پایه ریزی کرد که در اصول و نوع کشت بی نظیر هستند.
آقای بهروز آگاه از عمده مالکان پسته رفسنجان و ایران در نطقی بیان میکنند؛ باغاتی که حاج حسین عبدلی برای آقای امین کشت کرد و روی کار آورد را هیچ فرزندی برای پدر خود انجام نمیداد.در دهه شصت و در دهه هفتاد شمسی تمامی امورات کشاورزی خانواده امین شامل رسیدگی و مدیریت املاک در استان کرمان یزد و دامغان به وی سپرده شد و این چیزی نبود جز اعتماد خانواده امین و مردم به وی، خانواده امین بارها گفته بودند هیچکس همانند حاج حسین عبدلی برای ما کار نکرده است.
حاج حسین عبدلی اعتقاد داشت که نباید از سختيها فرار کرد بلکه باید ایستاد و مقاومت کرد،چرا که نه تنها دارای اجر اخروی است بلکه در همین دنیا نیز نتیجه اش را میبینم.
زنده یاد عبدلی به فرزاندانش توصیه میکرد هیچگاه مردم آزاری نکنند و امروزه فرزندان وی دلیل احترام مردم به خودشان را رفتار و اخلاق نیک پدرشان میدانند.
زنده یاد عبدلی در زمان فوت مادر خود ۳۰ سال داشت گویی نیکی کردن و صداقت را از مادر خود، حاجیه خانم به ارث برده بود.چرا که حاجیه خانم همیشه توصیه به نیکی کردن میکرد. آن هم به غریبه ها ، چرا که اعتقاد داشت کمک کردن به افرادی که نمی‌شناسید بی ریاتر است.
حسین عبدلی از اینکه میتوانست برای مردم کاری انجام دهد واقعا لذت میبرد از خصوصیات مهم حسین عبدلی میتوان به رفتار خوب و مهربانی با کارگرانش اشاره کرد که این میتواند الگوی خوبی برای جوانان باشد.
وی دلیل موفقیت و برکت زندگی خود را همیشه توکل بر خداوند و پرداخت خمس و زکات میدانست و همواره فرزندانش را به آنها توصیه میکرد و از آنها میخواست هیچ گاه در زندگی احساس غرور و بزرگی نکنند و همیشه آنها را از انجام کارهای ناشایست بر حذر میداشت.
حسین عبدلی در انجام کارهای خیر و عام المنفعه فردی بسیار نایاب بود.مهم برای وی خدمت و محبت به مردم بود. امورات و کارهای عام المنفعه حسین عبدلی بسیار زیاد میباشد از جمله: کمک به ساخت مراکز بهداشتی و درمانی و کمک به ساخت بیمارستان در شهرستان انار ساخت و تجهیز دانشگاه و مراکز علمی در استان یزد و کمک به ساخت و تجهیز مساجد شهرستان انار و حومه و کمک رسانی به ساخت و تجهیز امامزاده محمد صالح شهرستان انار( بزرگترین و مجلل ترین امامزاده و مکان مقدس جنوب کشور)
تهیه جهیزیه و کمک به زوجین برای ازدواج کمکهای چشمگیر به عتبات عالیات کمک به سادات و مستمندان جهت ساخت مسکن و امورات زندگی آنها… که نام بردن امورات خیر انجام گرفته به دست وی به تنهایی یک طومار بزرگ میشود.وی علاقه خاصی به اباعبدالله الحسین داشت و روز عاشورایی نبود که نذری دادن را فراموش کند و در طول عمر خود چندین بار به عتبات عالیات و مکه مکرمه مشرف شد و قرائت قرآن از امورات روزانه اش بود.
حسین عبدلی برای زندگیش اصول خاصی داشت که به انها پایبند بود.وی معتقد بود تلاش و توکل به خدا و درستکاری و مطالعه دلیل موفقیت است.او هرگز دست فقیر یا نیازمندی را رد نمی کرد و اعتقاد داشت که دعای یکی از همین نیازمندان می تواند زندگی انسان را زیر و رو کند.هرگز زیر حرف و قول خود نمی زد و به ان پایبند بود.
وی به مطالعه بسیار علاقمند بود روایت های تاریخی بسیاری را می دانست و در مذاکرات و جلسات از قصه های تاریخی بسیار استفاده می کرد .اشعار بسیاری را از بر داشت که در جلسات و صحبتهایش چاشنی کلامش بود.
سرانجام حاج حسین عبدلی، مردی که با پشتکار خود انقلابی بزرگ در صنعت پسته کشور ایجاد کرد در ۷۸ سالگی بعد از تحمل چند ماهه بیماری در اسفندماه سال یک هزار و چهارصد و یک شمسی جان به جان آفرین تسلیم کرد.(روحش شاد و یادش جاودان باد).
از حاج حسین عبدلی هفت پسر بنامهای محمد، رضا، محمود، غلامعباس، ابوالفضل، علی و عماد و سه دختر به نامهای فاطمه،زهرا و آزاده به جا ماند که همگی راه و رسم پدر را ادامه دادند.
فرزندان حاج حسین عبدلی در کشاورزی،توسعه و تجارت پسته ایران فعالیت درخشانی دارند و در امورات خیریه و عام المنفعه نیز بسیار فعالند که گویی خیرخواهی و تلاش و کوشش در خاندان عبدلی باقیمانده و باقی خواهد ماند.
